Jakob von Gunten to pierwszoosobowa historia opowiadana przez tytułowego bohatera, młodego mężczyznę o szlachetnym pochodzeniu, który ucieka z domu i postanawia spędzić resztę życia służąc innym. W tym celu zapisuje się do Instytutu Benjamenta, szkoły dla służących. Walser oparł powieść na własnych doświadczeniach: po przybyciu do Berlina w 1905 roku uczęszczał do szkoły dla służących, a następnej zimy służył jako kamerdyner. Jeden z tłumaczy książki na język angielski, Christopher Middleton, w posłowiu do powieści nazywa ją "analitycznym fikcyjnym solilokwium".