Opowiadanie "Obrazek z lat głodu" zostało opublikowane przez Elizę Orzeszkową w 1888 roku. Przedstawia życie dwóch ubogich kobiet, matki i córki, które próbują przetrwać w warunkach głodu i nędzy. Córka ciężko pracuje, aby utrzymać matkę, ale staje się jasne, że jest to niemożliwe, a matka umiera z głodu. Historia ta pokazuje surowe realia życia biedoty w Rosji pod koniec XIX wieku, a także empatię i współczucie autora wobec ich cierpienia.