Próbując uciec od rzeczywistości, Flaubert tworzy powieść, w której główną uwagę poświęca nie osobie, ale armii, nie mieszkańcowi miasta - całemu miastu, nie jednej miłości - całej garści różnorodnych, gwałtownych uczuć: namiętności, tęsknocie, wściekłości, nienawiści i dzikiej radości.