"Artysta głodu" to opowiadanie Franza Kafki, opublikowane w 1922 roku. Historia opowiadana jest w trzeciej osobie. Narrator wspomina przeszłość, kiedy to głodny artysta występował w klatce dla rozrywki publiczności. Z czasem zainteresowanie tym rzemiosłem zanikło, a głodujący artysta, niepotrzebny społeczeństwu, boryka się z problemami wyobcowania, porażki i duchowego ubóstwa.