![](/sites/default/files/flags/en.png)
Sto lat samotności to powieść kolumbijskiego pisarza Gabriela Garcíi Marqueza z 1967 roku. Jest to jedno z najbardziej znanych dzieł z gatunku realizmu magicznego. W książce znajduje się tylko 20 rozdziałów, a fabuła jest cykliczna, ponieważ imiona bohaterów i wydarzenia powtarzają się w kółko. Rzeczywistość i fikcja przeplatają się w tej książce. Autor pisze zarówno o wydarzeniach historycznych, jak i opisuje rzeczy i zjawiska niemożliwe bez magii.
To jest streszczenie książki. Jeśli masz plik książki, to możesz wysłać go.